GazetaMiasta.pl Zamość, Tomaszów Lub., Hrubieszów, Biłgoraj wiadomości, wydarzenia i informacje
Podobne artykuły
Podczas prac rekonstruujących stawy w Zwierzyńcu, utworzone dawniej za wspaniałym drewnianym pałacem renesansowym (dziś nieistniejącym), odkryto ceglano-kamienne fundamenty otoczone drewnianymi balami. Archeolodzy podczas swoich prac dowiedzą się zapewne, jak stare są owe konstrukcje, a być może także czemu służyły…
Odtworzenie stawów, jak też odkrycie tajemniczej budowli, może przypomnieć o najsłynniejszej mieszkance Zwierzyńca – Marii Kazimierze de La Grange d’Arquien, znanej na Zamojszczyźnie jako Marysieńka. Zapewne widziała ona budynek, gdy był on użytkowany. Z Marysieńką związanych jest wiele legend i podań, zostawiła po sobie wiele ciekawych historii. Choć na Zamojszczyźnie pamięta się ją z okresu, gdy była żoną III Ordynata Zamoyskiego, to właśnie kiedy jej drugi mąż, Jan Sobieski, został królem Polski Janem III, wpłynęła nie tylko na wygląd naszego regionu, ale także całej Rzeczpospolitej.
Marysieńka przybyła do Polski, mając 4 lata, wraz ze dworem przyszłej Ludwiki Marii. Powróciła do Francji na czas nauki. Gdy pojawiła się w Rzeczpospolitej po raz wtóry, zachwycała jako 13-latka swoją urodą, jak też inteligencją przejawiającą się znajomością języków. W wieku lat 16 poślubiła wnuka słynnego kanclerza i hetmana Jana Zamoyskiego. Ordynat przybył do Warszawy spóźniony (dzień przed ślubem), co mogło już być zapowiedzią, iż nie przywiązuje on zbytniej wagi do przyszłego związku. Po wielu zawodach i niespełnionych obietnicach, zacząć miała go nazywać Dosią, Makrelą czy Fujarą, lecz ślub nie zapowiadał jeszcze takiego obrotu spraw.
Marysieńka pochodziła ze starego rodu francuskiego, co prawda zacnego, ale próby przypisywania jej korzeni sięgających Karola Wielkiego wzbudzały wesołość wśród jej przeciwników. Nie posiadała posagu i olbrzymie sumy, jakie małżonce zapisał Jan, mogły zamydlić jej oczy, choć zdawała sobie zapewne sprawę (a jeśli nie ona, to jej matka chrzestna – królowa), jaki jest styl życia Jan Sobiepana. O tym „sposobie życia” Ordynata pisano wiersze, na przykład Jan Andrzej Morsztyn pisał o „haremie” Jana w wierszu „Paszport kurwom z Zamościa”. Tak opisywał poeta sytuację po ślubie dostojnika:
„Zośka z Zamościa, Baśka z Turobina,
Jewka ze Zwierzyńca, z Krzeszowa Maryna.
Te cztery kurwy z piątą panią starą,
Pod dobrą idą na wędrówkę wiarą,
Służyły wiernie, póki pański długi
Kuś potrzebował ich pilnej usługi.
Teraz, że ślubne związki zwarte z żoną,
Precz ich zapewne od dworu wyżoną”.
Cdn.
