GazetaMiasta.pl Zamość, Tomaszów Lub., Hrubieszów, Biłgoraj wiadomości, wydarzenia i informacje
Podobne artykuły
– Skąd Pana zainteresowanie generałem Władysławem Sikorskim?
Pochodzę z Mielca. W powiecie mieleckim jest miejscowość Tuszów Narodowy, w której w 1881 roku urodził się późniejszy generał Władysław Sikorski. Jego ojciec była nauczycielem w okresie zaboru austro-węgierskiego. Od 1990 roku zajmuję się naukowo dziejami II Wielkiej Emigracji, czyli tej emigracji, która została na Zachodzie po 1945 roku. W 1991 roku, kiedy byłem po raz pierwszy na stypendium naukowym w Londynie, pod pretekstem napisania pracy magisterskiej badając stare dokumenty, znalazłem wśród nich takie, które m.in. w złym świetle stawiają generała Sikorskiego.
Chodziło o dokumenty obciążające go w sprawie tworzenia obozów odosobnienia Rothesay, Cerizay i Tighnabruaich dla oficerów polskich. Ponieważ pracowałem wtedy w gazecie, napisałem artykuł o tych obozach i o roli Sikorskiego w ich tworzeniu. Wtedy nie byłem jeszcze pewien, czy Sikorski wiedział o nich, czy też było to tworzone za jego plecami. Po opublikowaniu artykułu spotkał mnie publiczny atak, m.in. ze strony mieszkańców Mielca i Tuszowa Narodowego, którzy uważali Sikorskiego za bohatera tysiąclecia. Twierdzili oni, że niszczę legendę generała. Od tamtego czasu poszerzałem wiadomości na ten temat. Publikowałem co jakiś czas kolejne artykuły dotyczące Sikorskiego. Po każdym z nich spotykałem się z atakami – że niszczę legendę o generale. Zaczęto publicznie mówić, że jestem wrogiem Sikorskiego i chcę zwalczyć jego dobre imię. A mnie zależało jedynie, aby dotrzeć do prawdy i wyjaśnić sporne kwestie dotyczące osoby generała. W 1996 roku opublikowałem artykuł, w którym stwierdziłem, że generał wiedział o obozach odosobnienia, pozwalał na ich tworzenie. Zatrzymywano tam wielce zasłużonych oficerów, niewygodnych dla niego politycznie. Oficerowie byli represjonowani, mówiono o nich, że to pedofile, gwałciciele, narkomani – taka opinię mieli wśród okolicznych mieszkańców. Po tym artykule rozpętała się burza, a ja stałem się wrogiem numer 1 generała Władysława Sikorskiego. Dwa lata później wśród mieszkańców Tuszowa Narodowego zrodziła się myśl, aby generał Sikorski został świętym. Jedyną przeszkodą byłem ja, ponieważ źle o nim piszę. Przez moje artykuły Sikorski nie został świętym.
– A czy Pan uważa się za wroga Sikorskiego?
Nie jestem jego wrogiem. Chcę jedynie dotrzeć do prawdy, jakkolwiek byłaby ona dla kogoś niewygodna. Sikorski, jak każdy, miał swoje wady i zalety, ale żeby robić z niego świętego…?
W 2001 roku w „Roczniku Mieleckim” ukazał się tekst pracownika naukowego KUL, doktora habilitowanego, z okazji 120. rocznicy urodzin Sikorskiego. Tekst ten gloryfikował generała i niestety, był pełen bzdur – napisany na podstawie starych książek, wydanych w okresie cenzury. Publikacja ta spotkała się z moją ostrą reakcją. Po dłuższych sporach redakcja „RM” opublikowała moją odpowiedź na artykuł doktora z KUL. Niestety, odpowiedzi na mój tekst nie dostałem.
Również w 2001 roku pomyślałem, że dobrze byłoby zrobić w Tuszowie Narodowym konferencję z udziałem naukowców i zamiast spierać się na łamach prasy – spotkać się, podyskutować, rozważać argumenty. Poprosiłem krajowych historyków o przygotowanie materiałów na konferencję. Znalazłem się w sytuacji, że miałem gotowe teksty, a z różnych przyczyn politycznych wójt nie zgodził się na konferencję. Wtedy pomyślałem, że zrobię książkę z tych tekstów, aby coś jednak pozostało. Postanowiłem, że najlepszym sposobem będzie publikacja źródeł nieznanych dotychczas krajowemu czytelnikowi. Materiały te ukazywały się na emigracji do roku 1990. Zestawienie różnych materiałów i źródeł stanowi odpowiedź na mity krążące o generale Sikorskim. Dzięki tej lekturze każdy czytelnik może sam wyrobić sobie zdanie o Sikorskim.
