GazetaMiasta.pl Zamość, Tomaszów Lub., Hrubieszów, Biłgoraj wiadomości, wydarzenia i informacje
Podobne artykuły
Światowej sławy rzeźbiarz – profesor Marian Konieczny będzie siódmą osobą uhonorowaną przez PGE Obrót S.A w Alei Sław w Zamościu. Profesor Konieczny dokona także oficjalnego otwarcia autorskiej galerii rzeźb, które podarował miastu. Uroczystość zaplanowano na 30 maja br.
– Autor spiżowego pomnika hetmana Jana Zamoyskiego z 2005 r. i darczyńca galerii rzeźby dołączy do grona wspaniałych osób, które zostały uhonorowane za zasługi dla promocji naszego miasta. Partnerem projektu, honorującego ludzi kultury i nauki zasłużonych dla Zamościa, będzie Muzeum Zamojskie – powiedział Piotr Boratyn, dyrektor zamojskiego Oddziału PGE Obrót S.A., przedstawiciel organizatora i fundatora przedsięwzięcia podczas konferencji prasowej (28.03.).
Jak relacjonował Andrzej Urbański, dyrektor Muzeum Zamojskiego, w którego strukturze znajduje się nowa instytucja kulturalna Zamościa – wewnątrz dawnych carskich koszar zostanie zaprezentowanych ponad 20 rzeźb prof. Koniecznego. Galeria zostanie udostępniona dla zwiedzających już w kwietniu. Wkrótce prof. Konieczny dokona ostatecznego ustawienia rzeźb przywiezionych w połowie marca, m.in. z cyklu “Dedal i Ikar”. Został już wydany katalog. Za decyzją o realizacji „Galerii rzeźby profesora Mariana Koniecznego” stoi Maria Sarnik-Konieczna, przez wiele lat miejski i wojewódzki konserwator zabytków Zamościa, która zabiegała o zgodę władz miasta.
Prof. Marian Konieczny wyraził zgodę aby oficjalne otwarcie Galerii odbyło się w dniu odsłonięcia przez Artystę tablicy pamiątkowej w Alei Sław, czyli 30 maja br. Tablicę pamiątkową z brązu, tak jak poprzednie, wykona Bartłomiej Sęczawa, rzeźbiarz z Zamościa. Przypomnijmy, że w Alei Sław swoje tablice pamiątkowe odsłonili od 2008 r.: Jan Machulski, Jan Ptaszyn Wróblewski, Krzysztof Zanussi, prof. Janusz Stanny, Stefan Szmidt oraz prof. Jerzy Kowalczyk.
***
Marian Konieczny urodził się 13.01.1930 r. w Jasionowie koło Brzozowa. Rysował od wczesnych lat. Po raz pierwszy w swoim życiu ulepił z gliny kilka ludzkich postaci mając 15 lat. Jesienią 1946 r. rozpoczął naukę w krakowskim Liceum Sztuk Pięknych.
W latach 1948- 1954 studiował u Xawerego Dunikowskiego w ASP w Krakowie, u którego w roku 1954 obronił pracę dyplomową. W latach 1954-1958 był doktorantem w Instytucie im. I. Repina w Leningradzie, a w 1958 r. został pracownikiem dydaktyczno-pedagogicznym Wydziału Rzeźby Krakowskiej ASP. W latach 1972-1981 był rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W roku 1988 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Brał udział w licznych konkursach na projekty pomników, za które zdobywał nagrody i wyróżnienia, m. in. I nagroda w konkursie na projekt pomnika Bohaterom Warszawy – “Nike Warszawska” 1959 r. (twarzy warszawskiej Nike “użyczyła” córka autora). Rzeźby zajmują znaczną część dorobku artystycznego Mariana Koniecznego. Rzeźby pomnikowe realizował przede wszystkim na zlecenia społeczne i to im poświęcił do tej pory najwięcej czasu.
Rzeźby wykonywał także na własne wewnętrzne zapotrzebowanie. Są to przede wszystkim cykle rzeźb pt.: Dedal i Ikar, Macierzyństwo i Taniec Życia. Trzecim nurtem są rzeźby portretowe. Są to nie tylko popiersia, ale także całe postacie. Rysunki są uzupełnieniem twórczości rzeźbiarskiej M. Koniecznego.
Marian Konieczny jest też autorem m. in. pomnika Tadeusza Kościuszki w Filadelfii (1979r.), Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (1981 r.), Chwały i Męczeństwa w Algierze (1982r.), Wincentego Witosa w Warszawie (1985r.), Abdel Kadera w Algierze (1987r.), Jana Matejki w Warszawie (1989r.), Bartosza Głowackiego pod Racławicami (1994r.), Epitafium Królewskiego w Katedrze w Poznaniu (1995r.), Jana Pawła II w Licheniu (1998r.), fontanny z rzeźbą Apollina w Poznaniu (2002r.). Rzeźbiarz zaprojektował też pomnik Lenina, postawiony w 1973 r. w Nowej Hucie, a zdemontowany po upadku PRL. Aktualnie pracuje nad pomnikiem Marszałka Józefa Piłsudskiego dla Suwałk. Profesor Marian Konieczny to nie tylko wybitny pedagog i artysta ale także człowiek o duszy społecznika.
Teresa Madej
