Spacer z Leśmianem

W Zamościu, podobnie jak w Hrubieszowie, ciągle istnieją obiekty, które poeta odwiedzał lub mijał podczas pobytu w mieście – można pospacerować ulicami, którymi musiał czasem chodzić. Poniżej propozycja takiego spaceru „szlakiem Leśmiana” po Zamościu. Wychodząc z Domu Centralnego, poeta zapewne czuł intensywny zapach kawy, „wypływający” z restauracji „Centralka”.

Czasami, pewnie po długich wieczorach (kończących się często nad ranem) musiał skusić się na filiżankę aromatycznego napoju, a po niej ruszał do pracy. Dziś, gdy przechodzimy ulicą Żeromskiego, widzimy szyldy „Notariusz”, wszak stąd blisko już do sądu. W mieście Bolesław Leśmian był znany jako notariusz, najpierw w 1922 roku w Sądzie Pokoju, potem w Sądzie Grodzkim zajmował się poświadczeniami dokumentów. Wielu z zamościan posiada jeszcze w szafach kopie testamentów z pieczątką oraz podpisem jednego z najsłynniejszych poetów polskich, pewnie nie wiedząc o tym.

Po pracy (niezwykle go nużącej) w gmachu dawnego pałacu do dziś ciągle użytkowanego jako sąd, mógł ruszać spacerkiem wzdłuż ulicy Akademickiej, zerkać na tablicę poświęconą Szymonowi Szymonowicowi. Sam był przecież jednym z uczestników zjazdu, podczas którego  odsłonięto tablicę poświęconą nauczycielowi Tomasza Zamoyskiego i autorowi słynnych sielanek. Pozował Leśmian do zdjęcia, jakie zostało zrobione przy schodach gmachu od strony parku, w czasie zjazdu; obok niego widać znajomych skupionych w Klubie Przyjaciół Książki.

Ulicą Akademicką dochodziło się do bramy Parku Miejskiego, która w czasach Leśmiana, tak jak i dziś, była początkiem prostej, długiej alejki. Przy parku, w ogrodzie zoologicznym prowadzonym przez Stefana Milera, nauczyciela gimnazjum, lubił odpoczywać. Dziś nie ma śladu po ogrodzie, bo ZOO znajduje się już w innym miejscu. Podziwiał Leśmian zabawy z niedźwiedziem czy kolorowe ptaki, jak wspomina jego córka.

W czwartki Leśmian miał okazję słyszeć zgiełk targu na Rynku Solnym. Być może patrzył tu na jakiegoś garbatego człowieka, który stał się podmiotem lirycznym wiersza „Garbus”. Przy Rynku Solnym można zobaczyć rzeźbę z drewna – jest to  właśnie „Garbus” z wiersza Leśmiana zaczynającego się słowami:

W pogodę i babie lato”.